Browse
Recent Submissions
- Item„Resovia Sacra”. Studia teologiczno-filozoficzne diecezji rzeszowskiej (1994-2019). Zarys monograficzny(Wydawnictwo KUL, 2024) Nabożny, MarcinCzasopismo naukowe diecezji rzeszowskiej „Resovia Sacra” zostało założone w 1994 roku. Przez 25 lat jego istnienia ukazały się 22 tomy, w tym trzy obejmujące okres dwóch lub trzech lat. Celem niniejszego artykułu jest próba ukazania historii czasopisma naukowego diecezji rzeszowskiej w pierwszych 25 latach jego funkcjonowania (1994-2019). W związku z tym w niniejszym opracowaniu omówiono powstanie i rozwój czasopisma, jego zakres i cel, osoby zaangażowane w jego wydawanie i treść, problematykę badawczą, strukturę czasopisma i dane statystyczne, przynależność do baz danych naukowych oraz perspektywy rozwoju na kolejne lata. The scientific journal of the Diocese of Rzeszów Resovia Sacra was founded in 1994. Over the 25 years of its existence, 22 volumes have been published, including three covering a period of two or three years. The purpose of this article is to attempt to show the history of the scientific journal of the Diocese of Rzeszów in its first 25 years (1994–2019). This paper discusses the origins and development of the journal, its scope and purpose, those involved in its publication and content, research issues, journal structure and statistics, membership in scientific databases, and development prospects for the coming years.
- ItemProboszczowie w Rokitnie w latach 1837-1935(Wydawnictwo KUL, 2024) Prejs, RolandRokitno to parafia i sanktuarium maryjne na zachodnich krańcach Wielkopolski. Do 1793 roku należało do Polski. Odpusty maryjne gromadziły w nim zarówno Polaków, jak i Niemców. Do 1836 roku posługę duszpasterską pełnili tutaj cystersi z opactwa w niedalekim Bledzewie. Po skasowaniu opactwa obowiązki proboszcza sprawowało kolejno sześciu kapłanów: Johann Paul Katke, August (Augustin) Gismann (Gissmann), Alexander Pestrich (Pestrych), Josef Garske, Linus Hübscher i Wilhelm Klemt. Oprócz J.P. Katkego wszyscy pochodzili z zachodniej Wielkopolski, odbyli przygotowanie do kapłaństwa w seminariach duchownych w Poznaniu (studia teoretyczne) i Gnieźnie (rok praktyczny) oraz posługiwali się zarówno językiem polskim, jak i niemieckim. Jedynie o J.P. Katkem nie możemy potwierdzić tych informacji z powodu braku źródeł. Poza A. Gismannem, pozostali radzili sobie z wyzwaniem, którym była organizacja dorocznych odpustów, ale największe zasługi tak w zakresie organizowania odpustów, jak i w sferze codziennego kierowania parafią miał A. Pestrich. Rokitno is a parish and Marian shrine on the western edge of Greater Poland. It was part of Poland until 1793 Marian indulgences gathered both Poles and Germans in the town. Until 1836, Cistercians from the abbey in nearby Bledzew provided pastoral services there. After the abbey was abolished, the duties of parish priest were carried out successively by six priests: Johann Paul Katke, August (Augustin) Gismann (Gissmann), Alexander Pestrich (Pestrych), Josef Garske, Linus Hübscher and Wilhelm Klemt. Except for J. P. Katke, all of them came from western Greater Poland, had received their priestly formation at the seminaries in Poznań (theoretical studies) and Gniezno (practical year), and spoke both Polish and German. We are not able to confirm this information only for J. P. Katke, due to lack of sources. Apart from A. Gismann, they braved the challenge of organizing annual indulgences, but the greatest merit both in organizing indulgences and in the sphere of daily parish management was that of A. Pestrich.
- ItemRecenzja: Ks. Sławomir Bylina, ks. Edward Jarmoch, Działania pedagogiczno-społeczne ks. Ignacego Świrskiego na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie w latach 1922-1932, Wydawnictwo WN IKRiBL Siedlce 2021, ss. 140.(Drohiczyńskie Towarzystwo Naukowe, 2024) Kiciński, Andrzej
- ItemWymagająca miłość na straży dobra wspólnego małżeństwa i rodziny. Refleksje na kanwie Listu do rodzin "Gratissimam sane" Jana Pawła II(Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, Stowarzyszenie Teologów Moralistów, 2024) Brzeziński, MirosławMałżeńska miłość oraz dobro wspólne małżeństwa i rodziny to wiodące tematy, podjęte przez Jana Pawła II, w skierowanym do rodzin całego świata liście Gratissimam sane. List napisany z okazji Międzynarodowego Roku Rodziny (1994), mimo upływu trzydziestu lat od jego napisania, jest ciągle aktualny. Miłość małżeńska, określana przez Jana Pawła II jako miłość piękna i wymagająca, stoi na straży dobra małżeństwa i rodziny. Miłość jest piękna dlatego, ponieważ stawia wymagania osobie kochającej. To dobro, według Jana Pawła II, zawiera się przede wszystkim w tym, co niesie ze sobą treść przysięgi małżeńskiej, a więc miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz bycie ze sobą aż do śmierci. Dobrem małżeństwa jest też człowiek, każdy człowiek, który stanowi małżeńską, a następnie rodzinną komunię oraz istota samej małżeńskiej komunii. Dobrem małżeństwa jest też wiara małżonków, która podobnie jak miłość doprowadziła mężczyznę i kobietę do zawarcia sakramentu małżeństwa oraz łaska, której przyzywają, by wypełnić złożone przyrzeczenia. Ważnym elementem Listu do rodzin i podjętej refleksji w niniejszym artykule będzie ukazanie za Janem Pawłem II sugestii i wskazówek pozwalających małżonkom w codzienności życia obdarowywać się piękną miłością i tym samym troszczyć się o dobro wspólne, a są to przede wszystkim małżeńska i rodzinna modlitwa, poznawanie prawdy o małżeństwie i rodzinie oraz korzystanie z łaski sakramentu małżeństwa, by poznaną prawdę urzeczywistniać dla dobra małżeństwa i rodziny. Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób wymagania płynące z małżeńskiej miłości stoją na straży i chronią dobro wspólne małżeństwa i rodziny oraz w jaki sposób małżonkowie mogą i powinni troszczyć się o życie w miłości i jakie mają pomoce płynące z zawartego przez nich sakramentu małżeństwa. Cel ten zamierzamy osiągnąć, stosując metodę analizy tekstów źródłowych, szczególnie Listu do rodzin Gratissimam sane oraz innych tekstów Jana Pawła II i literatury przedmiotu. Osiągnięcie celu będzie niewątpliwie pomocne w zrozumieniu wymagań miłości małżeńskiej i dobra wspólnego w kontekście wyzwań współczesności oraz aktualności nauczania Jana Pawła II, zawartego m.in. w tym dokumencie. Marriage love and the common good of marriage and the family are among the leading themes taken up by Pope John Paul II in his letter Gratissimam sane, addressed to families around the world. The letter, written on the occasion of the International Year of the Family (1994), is still relevant despite the passage of forty years since it was written. Marital love, described by Pope John Paul II as a beautiful and demanding love, stands for the good of marriage and family. Love is beautiful precisely because it makes demands on the loving person that uphold the common good of marriage – the good of each of the persons who make up the marital and then family communion. This good, according to Pope John Paul II, is contained above all in what the content of the marriage vow carries, namely love, fidelity and marital honesty, and being with each other until death. The good of marriage is also the human being, each person who constitutes the marital and then family communion, and the essence of the marital communion itself. The good of marriage is also the faith of the spouses, which, like love, led the man and woman to enter into the sacrament of marriage, and the grace they invoke to fulfill the promises they make. An important element of the Letter to Families and the reflection undertaken in this article will be to show, following John Paul II, suggestions and guidelines that allow spouses in the daily life to give each other beautiful love and thus care for the common good, and these are, in particular, marital and family prayer, learning the truth about marriage and family, and using the grace of the sacrament of marriage to realize the truth learned for the good of marriage and family. The purpose of this article is to show how the requirements flowing from conjugal love guard and protect the common good of marriage and family, and how spouses can and should care for a life of love and what aids they have from the sacrament of marriage. We intend to achieve this goal by using the method of analyzing source texts, especially the Letter to Families Gratissimam sane and other texts of John Paul II and the literature on the subject. Achieving the goal will undoubtedly be an aid to understanding the requirements of conjugal love and the common good in the context of the challenges of modern times, and the timeliness of John Paul II’s teaching contained in this document, among others.
- ItemKult błogosławionej Anieli Salawy na lubelskiej Poczekajce(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2024) Derdziuk, AndrzejKult błogosławionej Anieli Salawy w Lublinie sięga początku lat dziewięćdziesiątych ubiegłego stulecia i rozpoczął się po jej beatyfikacji. Cześć oddawana Błogosławionej z Sieprawia we wspólnocie klasztoru i parafii kapucynów w lubelskiej dzielnicy Poczekajka wyraża się w postaci istniejących tam obrazów i witraża błogosławionej służącej. Rozwija się też kult relikwii, które umieszczone w kaplicy Franciszkańskiego Zakonu Świeckich, peregrynują po domach parafian. Inną formą duchowej więzi z błogosławioną Anielą są organizowane pielgrzymki i dni skupienia poświęcone jej postaci. W szerzenie kultu są zaangażowane grupy duszpasterskie działające w parafii, szczególnie Franciszkański Zakon Świeckich i Grupa Modlitwy Ojca Pio. Cult of the Blessed Aniela Salawa in Lublin dates back to the early 1990s and began after her beatification. The veneration of the Blessed of Siepraw in the community of the Capuchin friary and parish, located in the district of the city of Lublin named Poczekajka, is expressed in the form of the images and a stained glass window of the Blessed Servant. One can also notice the development of the veneration of her relics, which are placed in the chapel of the Secular Franciscan Order and peregrinate across parishioners’ houses. Among other forms of spiritual bond with Blessed Aniela one can mention organized pilgrimages and retreats dedicated to her. Different pastoral groups, active in the parish, especially the Secular Franciscan Order and the Padre Pio Prayer Group, are also involved in spreading the devotion.