Artykuły naukowe (WNH)

Permanent URI for this collection

https://hdl.handle.net/20.500.12153/82

Browse

Browsing Artykuły naukowe (WNH) by browse.metadata.rights "Uznanie autorstwa - Bez utworów zależnych 4.0 Międzynarodowe"

Now showing 1 - 4 of 4
  • Item
    Ewolucja i współkształtowanie – zasada wzajemnej stymulacji między krytykami a artystami w Galerii Foksal (Programy Galerii w latach 1966–1981)
    (2011) Dzierżyc-Horniak, Anna
    Evolution and co-forming – the principle of mutual stimulation between critics and artists in the Foksal Gallery (Gallery programs in the years 1966–1981). One of the sources of “success” of the Foksal Gallery was beyond any doubt the functioning formula based on cooperation of artists and critics, who ran the critics’ gallery. This process can be apparently seen in the program manifests from 1966–1981, which fulfillment were the artistic activities led in and outside the Gallery. The mentioned cooperation was formed on the experience from the terrains of Lublin – the “Zamek” Group and the “Struktury” magazine (the second half of the 50’s), and Warsaw – apprenticeship at M. Bogusz in his Krzywe Koło Gallery (the beginning of the 60’s). Critics like W. Borowski, A. Ptaszkowska, M. Tchorek, focused later on such artists like T. Kantor and H. Stażewski, were able to start implementing their project of a gallery. In the text 'Introduction to a general theory of Place' (1966) they declared that the gallery will be given to an artist, so it could become his own workshop, an open space. Exhibitions, such as environment checked in those postulates. In 1968, another manifest was formed – 'What we do not like about the Foksal PSP Gallery', which was immediately answered by the artists. 'Winter Assemblage' (1969) was planned as a series of actions without any clear beginning and end. In the same year, after the actions taken on the Złote Grono symposium in Zielona Góra, in 'the New Regulations of Foksal PSP Gallery', there was a suggestion of transforming this institution into a type of information point, which was suppose to accept incoming information without any selection. However, the project led to a conf lict and Foksal collapsed. In 1970 on an Art Symposium Wrocław ’70, A. Turowski – who joined the Gallery at that time – presented the Centre of Artistic Searches project. The Centre was formed to “serve the artist and their work” in a modern way, by popularizing and documenting it, and simultaneously determining experimental searches. In subsequent theoretical propositions – 'Living Archive and Documentation' (1971) – the authors postulated accepting a strategy defining the work of art in a moment, in which it was “neutrally present” and at the same time they were objecting to the domination of the documentation on artistic fact. The soon organized shows became the unmasking of the ways the institution worked – prolonged the lasting of an impermanent work of art, which were the new forms of artistic utterances. After 1981 the program activity of the Gallery was in a considerable degree limited.
  • Item
    Tropowana antyfona maryjna Salve Regina w XV-wiecznym psałterzu oliwetańskim z Łodzi
    (Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego, 2022-12-23) Wiśniewski, Piotr
    Artykuł przedstawia nieznaną dotąd w piśmiennictwie naukowym tropowaną wersję najstarszej i najbardziej popularnej antyfony maryjnej, jaką jest Salve Regina, zanotowaną w jedynym dotychczas zidentyfikowanym w Polsce rękopiśmiennym psałterzu oliwetańskim. Teksty dodane do oryginalnej postaci tej antyfony, która w swej treści jest przyzywaniem orędownictwa Maryi, by wyjednała u Boga ludziom zbawienie, nazywają Ją Matką Kościoła, Panną łaskawą, Matką Boga i Gwiazdą morza. Tytuły te, stanowiąc litanijne zawołania do Najświętszej Maryi Panny, komentują Jej przymioty: łaskawość, litościwość i słodycz. Rozszerzenie w ten sposób oryginalnej antyfony o nowe treści teologiczne dowodzi, że modlitwa ta cieszyła się szczególną popularnością wśród wiernych zwracających się do Maryi, by wysłuchała ich próśb i otworzyła im drogę do Nieba.
  • Item
    Αἰώνιος w literaturze helleńskiej: od Platona do Pseudo-Timajosa
    (Wydawnictwo KUL, 2019) Osek, Ewa
    Przedmiotem niniejszego artykułu jest analiza semantyczna greckiego wyrazu αἰώνιος w literaturze helleńskiej od jej początków do czasów powstawania Nowego Testamentu. Po raz pierwszy termin αἰώνιος wystąpił w Państwie Platona, zaś po Platonie był używany przez helleńskich filozofów, poetów i historyków. Cześć pierwsza artykułu przedstawia etymologię αἰώνιος, część druga – analizę semantyczną tego wyrazu w dialogach Platona, część trzecia – jego znaczenie w filozofii po Platonie, część czwarta – w poezji hellenistycznej, część piąta – w historiografii hellenistycznej. Część szósta zawiera przegląd haseł leksykonów bizantyńskich, w których wystąpił wyraz αἰώνιος. Analiza semantyczna użycia αἰώνιος w literaturze helleńskiej (IV wiek p.n.e. – I wiek n.e.) prowadzi do wniosku, że termin ten w żadnym kontekście nie oznacza czegoś, co jest naprawdę wieczne, tj. bez początku i końca, lecz coś innego: długowieczne, długotrwałe, wiecznotrwałe, nieustanne, niekończące się, nieprzerwane, wieczyste, niezniszczalne, niezmienne. Na 60 wystąpień zaledwie osiem odnosi się do eschatologicznych kar w Hadesie, zaś trzy kolejne dotyczą eschatologicznych nagród. W żadnym z nich nie chodzi o kary czy nagrody, które byłyby faktycznie bez końca, lecz raczej o takie, które będą długotrwałe.
  • Item
    Κόλασις w literaturze helleńskiej: od Tukidydesa do Pseudo-Timajosa
    (Wydawnictwo KUL, 2019) Osek, Ewa
    Tematem artykułu jest analiza semantyczna greckiego rzeczownika odsłownego κόλασις w literaturze helleńskiej od jej początków do czasów powstawania Nowego Testamentu. Cześć pierwsza artykułu przedstawia definicje słownikowe i etymologię κόλασις. Część druga analizuje znaczenie κόλασις w okresie klasycznym. Część trzecia omawia sens terminu w okresie hellenistycznym. Część czwarta zawiera konkluzję podsumowującą wszystkie analizowane wystąpienia i klasyfikującą znaczenia wyrazu. Analiza semantyczna użycia κόλασις w prozie helleńskiej okresów klasycznego i hellenistycznego pozwala na wyodrębnienie tuzina jego znaczeń. Są one następujące: sankcje polityczno-gospodarcze; okrzesywanie drzewa; represje; kary lub nagrody, które motywują ludzi; dyscyplinowanie, wychowanie; ukaranie przez prawo; kara naprawcza, tj. chłosta, grzywna, utrata przywilejów; kara odstraszająca, tj. banicja, decymacja, egzekucja; zemsta, odwet, tj. tortury, głodzenie; kara doczesna; kara eschatologiczna; kara boska. Na 140 wystąpień zaledwie osiem pozycji odnosi się do kar eschatologicznych, z czego dwa (odnotowane u Klearcha z Soloj i Diodora Sycylijskiego) oznaczają karę boską, która potencjalnie może być wieczna.