Zamieszkanie Boga w człowieku jako cel życia duchowego według Anastazego Synaity

Abstract

Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie, w jaki sposób Anastazy z Synaju rozumie zamieszkanie Boga w człowieku. Synaita definiuje człowieka jako prawdziwy i rozumny dom Boga. Artykuł składa się z dwóch części: pierwsza prezentuje skutki zamieszkania Boga w ludzkiej naturze (wcielenie), druga natomiast cel, sposoby i skutki zamieszkania Boga w chrześcijaninie. Do najważniejszych wniosków należą: 1. Zamieszkanie Boga w człowieku to najważniejszy cel życia. Nie wystarczy poprawna wiara i pobożne uczynki. Chrześcijaninem jest ten, w którym zamieszkała Trójca Święta. 2. Owocem zamieszkania Boga w chrześcijaninie jest kult w Duchu i prawdzie, mądrość, świętość i czystość. 3. Skutkiem zamieszkania Boga w naturze ludzkiej jest śmiałość ludzi wobec Boga jako jednego z nich. Tej śmiałości nie mają aniołowie, ponieważ Bóg nie zamieszkał w ich naturze. 4. Dla człowieka, w którym zamieszkał Bóg, zewnętrzne praktyki religijne przestają być istotne. One mają jedynie funkcję pomocniczą w oczyszczeniu człowieka z grzechu.

This article aims to answer the question of how Anastasius of Sinai understands God's dwelling in man. The Sinaitic defines man as the true and rational house of God. The article consists of two parts: the first presents the effects of God's indwelling in human nature (incarnation), while the second presents the purpose, ways and effects of God's indwelling in the Christian. Among the most important conclusions are: 1. The indwelling of God in man is the most important goal of life. Correct faith and pious deeds are not enough. A Christian is the one in whom the Holy Trinity has dwelt. 2. The fruit of God's indwelling in a Christian is worship in Spirit and truth, wisdom, holiness and purity. 3.The effect of God's indwelling in human nature is the boldness of people toward God as one of them. Angels do not possess this boldness because God did not dwell in their nature. 4. For a man in whom God has taken up residence, external religious practices cease to be important. They only have an auxiliary function in cleansing man from sin.