Karol Wojtyła / Jan Paweł II
Permanent URI for this community
Publikacje pracowników i doktorantów KUL
Browse
Browsing Karol Wojtyła / Jan Paweł II by browse.metadata.rights "Uznanie autorstwa-Użycie niekomercyjne-Bez utworów zależnych 3.0 Polska"
Now showing 1 - 12 of 12
Results Per Page
Sort Options
- ItemBł. Jana Pawła II koncepcja wychowania małżonków(Wydawnictwo KUL, 2013) Jeziorański, Marek
- ItemEducational Relationship in the Context of Karol Wojtyła's Moral Teaching about the Human Act(2021-01) Jeziorański, MarekThe article deals with the issue of understanding the educational relationship from the perspective of K. Wojtyła's moral teaching about human act. It consists of three parts. The first one presents the understanding of the educational relationship, which is the material subject of the main article. The second part operationalizes the issue of moral teaching about the human act as understood by K. Wojtyla, which is the formal subject. The last part presents the conditions of the educational relationship presented in a new theoretical context. The main conclusions include the fact that the essential condition for so interpreted relationship between the educator and the pupil must be the existence of the so-called 'moment of causation', i.e. the educator's free and conscious involvement in the process of upbringing. Artykuł podejmuje zagadnienie rozumienia relacji wychowawczej z perspektywy nauki moralnej K. Wojtyły o czynie ludzkim. Składa się z trzech części. W pierwszej przedstawia się rozumienie relacji wychowawczej, co stanowi przedmiot materialny problemu głównego artykułu. Druga część operacjonalizuje zagadnienie nauki moralnej o czynie ludzkim w rozumieniu K. Wojtyły, co stanowi przedmiot formalny. W ostatniej części przedstawia się uwarunkowania relacji wychowawczej przedstawionej w nowym kontekście teoretycznym. Do głównych wniosków można zaliczyć to, że istotnym warunkiem zaistnienia tak rozumianej relacji między wychowawcą a wychowankiem musi być zaistnienie tzw. ‘momentu sprawczości’, tj. wolnego i świadomego zaangażowania wychowawcy w proces proce wychowania.
- ItemKanonizacja Jana Pawła II w radiu regionalnym na przykładzie Polskiego Radia Lublin(Stowarzyszenie Absolwentów Dzieło, 2016) Wójciszyn-Wasil, AnetaArtykuł zawiera analizę audycji Polskiego Radia Lublin przygotowanych z okazji kanonizacji Jana Pawła II. Szczególnie uwypuklony jest kontekst regionalny omawianego wydarzenia. Autorka wskazuje na społeczne funkcje radia lokalnego, omawia audialne sposoby modelowania treści przekazu. Podejmuje również próbę opisania radiowych formuł narracyjnych, adekwatnych do przekazu wartości, co wydaje się szczególnym wyzwaniem dla współczesnych mediów.
- ItemLa coscienza morale nel personalismo di Karol Wojtyła(2022) Koperek, JerzyIl libro "La coscienza morale nel personalismo di Karol Wojtyła", scritto in italiano, si basa su fonti filosofiche dell'epoca dell'insegnamento di Karol Wojtyła come filosofo, prima di essere eletto Papa Giovanni Paolo II, soprattutto sulla base del suo fondamentale lavoro nel campo di antropologia filosofica, "Persona e atto". K. Wojtyła analizza le questioni etiche nel contesto della concezione personalistica della persona umana. La pubblicazione presentata, analizzando il concetto di coscienza morale nei termini della sua normatività, mostra il contributo di K. Wojtyła allo studio dell'antropologia filosofica contemporanea. La struttura del libro è articolata in quattro capitoli. Il primo capitolo presenta la concezione personalistica della persona umana nell'aspetto positivo della spiritualità e della moralità secondo K. Wojtyła, e poi nei capitoli successivi giustifica che la verità oggettiva sull'uomo è la norma della coscienza morale.
- ItemMacierzyństwo w nauczaniu Jana Pawła II(Redakcja Wydawnictw KUL, 1999) Kornas-Biela, Dorota
- ItemNauczanie Jana Pawła II w procesie wychowawczo-dydaktycznym szkoły(Wydawnictwo «scriptum» Tomasz Sekunda, 2020) Chałas, Krystyna; Maj, Adam
- ItemOdkupienie obiektywne i subiektywne w Encyklice "Redemptor hominis"(Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2009) Góźdź, KrzysztofJan Paweł II wiąże po mistrzowsku Odkupienie obiektywne (redemptio obiectiva), którym jest Osoba Jezusa Chrystusa i Jego Dzieło, z Odkupieniem subiektywnym (redeptio subiectiva), którym jest recepcja tego daru przez całą osobę ludzką, przez jej jaźń, umysł (prawda), wolę (dobro), uczucie (miłość) i czyn redempcyjny człowieka ad intra (moralność i życie wewnętrzne) i ad extra (praksis redempcyjna w stosunku do rzeczywistości ziemskiej). W tym procesie komunii między jednym a drugim bierze także udział Kościół jako forma Odkupienia społecznego i Matka Boża jako rodzaj macierzyństwa redempcyjnego. W ten sposób cała nauka Papieża otrzymuje charakter głęboko personalistyczny.
- ItemPiękno i wymagania małżeńskiej miłości w nauczaniu Jana Pawła II(2022) Brzeziński, MirosławDoświadczenie miłości jest jednym z podstawowych doświadczeń człowieka, które stanowi o jego szczęściu i spełnieniu. Każdy człowiek poszukuje miłości, pragnie być nią obdarowany i nią obdarowywać. Często jednak napotyka trudności w poznaniu prawdy o tym, czym jest miłość, zadowalając się jej namiastkami, fałszywym rozumieniem, spłyceniem jej tylko do uczucia, a nawet egoizmu. A tymczasem prawda o miłości wskazuje, że jest ona piękna, daje człowiekowi szczęście, pozwala na jego rozwój, gdy stawia wymagania. W sposób szczególny dotyczy to miłości małżeńskiej, która ma stać na straży trwałości i nierozerwalności małżeństwa, bycia z sobą do końca miłości ukazał nam Jezus Chrystus, a najpełniej zrealizowali małżonkowie z Nazaretu – Maryja i Józef. Tę prawdę o pięknie, trudzie i wymaganiach stawianych przez miłość ukazano w artykule poprzez analizę nauczania Jana Pawła II, skierowanego zwłaszcza do młodych i do małżonków, w których wskazuje on, że miłość jest piękna właśnie poprzez to, że stawia wymagania, wymagania te zaś są skierowane najpierw do osoby kochającej. Miłość jest bowiem bezwarunkowa i kocha się drugą osobę nie przez to, co może ona dać, ale ze względu na wartość samej osoby. Taka bez- warunkowa, wymagająca i tym samym piękna miłość stoi także na straży godności człowieka – tego, który jest kochany, i tego, który kocha.
- ItemPodstawowe zasady ekologii ludzkiej. Refleksje teologa moralisty w oparciu o nauczanie Jana Pawła II i Benedykta XVI(Wydawnictwo Kujawsko-Pomorskiej Szkoły Wyższej, 2013-11-15) Smykowski, KrzysztofArtykuł dotyczy potrzeby kształtowania ekologii ludzkiej w czasie kryzysu ekologicznego, który dotyka naszą planetę. O tej potrzebie wielokrotnie w swoim nauczaniu mówili Jan Paweł II i Benedykt XVI, wskazując ją jako zasadę dla wszelkich działań mających na celu ochronę biosfery. U podstaw ekologii ludzkiej stoi koncepcja człowieka, a przyczyną obecnego kryzysu ekologicznego jest błąd antropologiczny. Wobec rozpowszechnionych tendencji o charakterze inkluzjonistycznym i eskluzjonistycznym potrzebna jest antropologia integralna uznająca pełnię prawdy o człowieku jako osobie i relacjach, które tworzy z otoczeniem i samym sobą. W jej świetle człowiek jawi się jako najwspanialsze stworzenie, a świat dzięki niemu uzyskuje swoją wartość. Imponujący postęp technologiczny w wielu dziedzinach życia niesie jednak zagrożenie dla człowieka oraz równowagi w jego środowisku życia. Szczególnym zagrożeniem dla ekologii ludzkiej jest brak poszanowania dla życia ludzkiego i rodziny, która jest podstawową komórką życia społecznego i ekologii ludzkiej. Jedynie uznanie niezbywalnych praw osoby ludzkiej i promocja rodziny oraz zachowanie pokoju pomiędzy narodami może umożliwić właściwą troskę o środowisko naturalne. Jan Paweł II i Benedykt XVI wskazują, że troska o środowisko naturalne jest obowiązkiem każdego i podają szereg konkretnych przykładów jej realizacji. Niezbędne jest takie korzystanie z bogactw tego świata, które uwzględnia naturę wszystkich bytów oraz ich harmonię. Należy pamiętać o ograniczonej ilość bogactw naturalnych, z których winny móc także korzystać przyszłe pokolenia. Ważne jest także, takie planowanie rozwoju przemysłu, które oddali niebezpieczeństwa grożące życiu i zdrowiu człowieka.
- ItemThe Lublin Philosophical School: History - Conceptions - Disputes(Wydawnictwo KUL, 2020) Lekka-Kowalik, Agnieszka; Gondek, PawełThe monograph presents the Lublin Philosophical School, known also as the Lublin School of Classical Philosophy, which originated at the Catholic University of Lublin as an educational program and a style of practicing philosophy. The title of the introduction grasps the main message of the school: fidelity to the truth - fidelity to reality. The authors - K. Stępień, W. Dłubacz, P. Gondek, A. Maryniarczyk, A. Gudaniec, T. Duma, B. Czernecka-Rej, A. Lekka-Kowalik, S. Majdański - discuss the processes of building foundations of the school and the determinants of "classicality" that shape its specificity. The subtitle of the monograph determines the arrangement of the texts. Historical articles show the socio-intellectual and organizational context of the school's creation and its place in the philosophical tradition. Systematic articles analyze the key conceptions of realistic metaphysical philosophy, including understanding the human as a person. Meta-subject articles concern the philosophical inspirations of the school, the specificity of the language and methods of metaphysics, non-classical logics developed by the school's members, and disputes carried on within the school. S. Majdański's text is a testimony and reflection on the conditions of the school's functioning and a sketch of the personalities of its main masters. The monograph also contains two articles by the schoo's founding fathers: Fr. Professor Mieczysław A. Krąpiec, OP and Rev. Professor Stanisław Kamiński. The collected articles show the topicality of this way of philosophizing which is programmatically open to new experiences. The book ends with a subject and personal index, an extensive bibliography, and a set of photographs.
- ItemW służbie nauki, wychowania i wartości. Szkice biograficzne o lubelskim środowisku naukowym(Episteme, 2015) Skrzyniarz, Ryszard; Łobacz, Małgorzata; Borowska, BarbaraLublin jest miastem, w którym tradycje akademickie są bardzo bogate i różnorodne. Jako ważny ośrodek na akademickiej mapie Polski od zawsze skupiał autorytety, które wpływały na światopogląd i kształtowały postawy kolejnych pokoleń. W niniejszej publikacji zebrano biografie osób z lubelskich uczelni, które wpłynęły na rozwój akademickiego Lublina. Jednak w przeważającej części pracy prezentowane jest środowisko KUL. Autorzy tekstów zebranych w tym tonie przedstawiają ludzi – naukowców i studentów – związanych z lubelskim środowiskiem akademickim. Ukazują ich zawiłe losy, zanim trafili do Lublina, zaangażowanie w pracę na tutejszych uniwersytetach, w rozwój wielu dziedzin nauki i w dydaktykę, a także ich dzieje po wyjeździe z miasta, podkreślając, jak zdobyta na tutejszych uniwersytetach wiedza i doświadczenie wpłynęły na ich życie osobiste i działalność zawodową.
- ItemWychowanie do odpowiedzialności. Studium teorii i praktyki pedagogiki integralnej(Wydawnictwo KUL, 2021-06) Rynio, AlinaDo podjęcia zagadnienia wychowania do odpowiedzialności w świetle teorii i praktyki edukacyjnej skłoniło mnie między innymi propagowanie, obecnie bardziej niż kiedykolwiek, ideału człowieka odpowiedzialnego przy równoczesnym braku realnej odpowiedzialności konkretnych osób i coraz gorszej kondycji globalnego społeczeństwa, szkoły, rodziny czy państwa. Analizy, które zostały podjęte w dysertacji mają na celu włączenie wąskiego aspektu problematyki wychowania do odpowiedzialności w szerszy nurt badań z zakresu integralnie rozumianej teorii wychowania, pedagogiki ogólnej, chrześcijańskiej i społecznej oraz personalistycznej filozofii i etyki pedagogicznej. Wynika to z racji postawienia zagadnienia wychowania do odpowiedzialności w centrum problemów rozprawy na tle negatywnych skutków współczesnych przemian społecznych i kulturowych. Nie ulega wątpliwości, że przypomnienie dziedzictwa teoretycznych przesłanek jak i praktycznych rozwiązań dotyczących odpowiedzialności i ukazanie jej miejsca w wychowaniu współczesnego człowieka jest sprawą ważną i potrzebną. Wskazywanie na odpowiedzialność jako jeden z podstawowych wymiarów, który opisuje człowieka i decyduje o jego szczególnej pozycji w zastanym świecie, a zarazem ukazuje ją jako wartość wychowawczą i więź łączącą wychowanka z wychowawcą kazało autorce dysertacji, bez uciekania od współczesności, powrócić do tradycji edukacji chrześcijańskiej i wychowania klasycznego. Przestrzenią wychowania do odpowiedzialności uczyniono teorię i praktykę pedagogiki integralnej opartej na całościowym i realistycznym rozumieniu wychowanka, czyli uwzględnieniu jego możliwości, jak też i jego wewnętrznych ograniczeń i zewnętrznych zagrożeń. Założono, że każdemu wychowaniu przyświeca określona koncepcja człowieka, na której konsekwentnie budowana jest taka a nie inna teoria wychowania. W praktyce pedagogicznej daję ona podstawy do organizacji procesu wychowania w sposób odpowiadający możliwościom i potrzebom rozwojowym dzieci i młodzieży. W tym pomocna i użyteczna jest stosowna wiedza filozoficzna, psychologiczna, pedagogiczna, biomedyczna, historyczna, kulturowa i teologiczna. Założono też, że urzeczywistnianie ludzkiej odpowiedzialności związanej z fazą rozwojową jednostki, jej wolnością, godnością i moralnością dokonuje się dzięki swoistej współpracy rozumu, którego zadaniem jest rozpoznanie konkretnych bytów-dóbr oraz woli, która wobec przedstawionych jej dóbr dokonuje wobec jednego z nich aktu chcenia-wyboru. Przyjęto też, że ze względu na specyfikę aktów wolności, odpowiedzialność stanowi pewną potencjalność, która podlega rozwojowi na drodze formacji ludzkiej, chrześcijańskiej, doktrynalno-teologicznej i dydaktyczno-metodycznej. Rozwój ów polega na doskonaleniu czynności poznawczych oraz na ćwiczeniu woli za pomocą eliminowania wad i pomnażania cnót, które ułatwiają jej dokonywanie właściwych wyborów. Ze względu na przedstawione zależności, odpowiedzialność samą w sobie, podobnie jak wolność określa się jako dar, ale i zadanie. Do realizacji wolnych, a zarazem odpowiedzialnych decyzji i czynów, konieczny jest wewnętrzny rozwój człowieka w którym należy uwzględnić rozwijanie dojrzałej wrażliwości moralnej i kształtowanie prawego sumienia. Z drugiej strony, tylko na mocy wolnych decyzji, rozwój ten może dokonywać się w sposób autentyczny, to znaczy opierać się na prawdzie o dobru i jego realizacji. Jednak z powodu ludzkiej słabości i obecności w człowieku elementu przemijania, a zwłaszcza w pierwszym okresie życia – pewnej bezradności, dla zaistnienia tego rozwoju konieczna jest mu pomoc w postaci wychowania. Rozumienie wychowania do odpowiedzialności, ze względu na ścisły związek z rozumieniem samego człowieka, zmienia się w czasie wraz z pojawianiem się różnych nurtów myślowych i ideologii. W teorii podkreśla się różne aspekty wychowania, czasem uwypukla jego znaczenia, a czasem zupełnie zniekształca lub dewaluuje. Wśród licznych sposobów jego pojmowania interesującą propozycją o charakterze uniwersalnym okazała się propozycja wychowania do odpowiedzialności na gruncie inspirowanej chrześcijaństwem pedagogiki integralnej. Jej uniwersalny charakter wynika z faktu, że została ona zbudowana na tradycji realizmu filozoficznego, i że unika dzięki temu redukcjonizmu w pojmowaniu człowieka, a jednocześnie nie narzuca gotowych schematów rozwiązań. Pedagogika integralna opiera się na rozpoznaniu w człowieku osobowej godności, wolności i potencjalnego charakteru jego natury. Z tego względu jednym z jej podstawowych postulatów jest urzeczywistnianie w wychowanku odpowiedzialnej wolności. Chodzi bowiem o to, aby wychowanek poznając i rozumiejąc coraz bardziej samego siebie, coraz dojrzalej kochał siebie i innych i aby osiągnął życiową mądrość. Integralność wychowanie, w które wpisuje się interesująca nas odpowiedzialność obejmuje wychowanie fizyczne, zdrowotne, intelektualne, społeczne, patriotyczne, rodzinne, wychowanie w kulturze regionu, wychowanie estetyczne, moralne, aksjologiczne nie wyłączając wychowania religijnego czy wychowania do pracy. Aby je zrealizować potrzebna jest jak najlepsza znajomość tego co jest specyficzne i charakterystyczne dla natury ludzkiej i poszczególnych etapów rozwojowych jak również, co robić, gdy rozwój nie przebiega w sposób harmonijny, co w sposób ewidentny wyznacza specyficzne zadania odpowiedzialności rodzicielskiej i społecznej. Wychowanie do odpowiedzialności, rozumiane w duchu pedagogiki realistycznej, to celowe nawiązywanie relacji z prawdą i dobrem mające integralny charakter, a w konsekwencji obejmujące całego człowieka. Dlatego też uznano, że w integralnym wychowaniu dziecka, zmierzając do pełnego rozwoju jego osobowości nie można zrezygnować z formacji intelektualnej, moralno-społecznej aksjologicznej, wychowania charakteru czy wychowania sprawności moralnych. W integralnej pedagogice i edukacji chrześcijańskiej nie można się odciąć od filozoficznej refleksji, szczególnie dotyczącej człowieka, jego rozwoju i postępowania. Jest ona implicite zawarta w koncepcji wychowania i jego praktyce. Integralna pedagogika realizowana, czy to w przedszkolu, czy szkole, bazując na tworzeniu odpowiedniego klimatu wychowawczego, wskazuje na zasady wychowania, i w tym względzie ma związek z refleksją filozoficzną, ponieważ filozofia jest nauką o zasadach (arche). Pozwala to na zarysowanie pełnego obrazu integralnego kształtowania możności (potencjalności) dziecka, by poprzez wychowanie a potem samowychowanie stało się ono tym, kim może być i kim być powinno. W dysertacji uznano, że fakt ten zasługuje na szczególną uwagę ze względu na dewaluację świata wartości w ponowoczesności, która zredukowała odpowiedzialność do jej wymiaru negatywnego, znacznie zawężając tym samym horyzont jej rozwoju. Dostrzegając negatywne skutki tego zjawiska, którem bardzo szybko ujawniają się w życiu społecznym przyjęto, że wychowanie do odpowiedzialności widziane w świetle inspirowanej chrześcijaństwem teorii i praktyki pedagogiki integralnej, może stanowić adekwatną odpowiedź na zaistniałą sytuację. Znaczny problem stanowi tu jednak brak szerszej znajomości głównych założeń pedagogiki integralnej i tradycji pedagogicznej z nią związanej. Wydaje się, że niniejsza dysertacja przynajmniej w części ów brak wypełnia i inspiruje do dalszych badań i poszukiwań. Na mocy poczynionych analiz przyjęto, że każdy człowiek bez względu na kolor skóry, pochodzenie społeczne, czy wyznawaną religię jest zaproszony do podjęcia odpowiedzialności za kształt własnego człowieczeństwa. Celem omawianej dysertacji było ukazanie zasadniczych aspektów wychowania do odpowiedzialności w teorii i praktyce pedagogiki integralnej. Dysertacja w Cz. I odsłoniła odpowiedzialność jako wartość zagrożoną i problem edukacyjny. Ukazała rozumienie istoty, zakresu i granic odpowiedzialności. Przybliżyła wybrane konteksty braku troski o wychowanie do odpowiedzialności i pozwoliła idąc w kierunku systematyzacji pojęć spojrzeć na podstawy wychowania do odpowiedzialności, tkwiące w wychowalności człowieka i przyczynach podejmowania działalności pedagogicznej, godności, wolności i powinności widzianych w kategorii podstaw tegoż wychowania, jak również jego związku z wychowaniem moralnym i samowychowaniem. W Cz. II poświęconej formowaniu się wychowania do odpowiedzialności w różnych kontekstach refleksji nad człowiekiem w rozdziale 1 tym kontekstem były wybrane koncepcje wychowania chrześcijańskiego widziane przez pryzmat etyczno-filozoficznej refleksji o. Jacka Woronieckiego, wychowania do odpowiedzialności społecznej Stefana Kunowskiego, specyfiki wychowania do odpowiedzialności w myśli Karola Wojtyły- Jana Pawła II, Benedykta XVI jak również kardynała Jorge Mario Bergoglio – papieża Franciszka. W rozdziale 2 tej części dysertacji, wychowanie do odpowiedzialności ukazane zostało w wybranych systemach i programach integralnego wychowania. Spośród licznych systemów przeanalizowano wychowanie do odpowiedzialności w systemie jezuickim i systemie prewencyjnym św. Jana Bosko. Mając na uwadze programy opracowano wychowanie do odpowiedzialności w pedagogii założyciela światowego skautingu Roberta Baden-Powella, wychowanie do odpowiedzialnej wolności według założyciela międzynarodowego Ruchu (CL) Komunia i Wyzwolenie, - ks. Luigiego Giussaniego. W ostatnim paragrafie tegoż rozdziału odpowiedzialność ukazana została w programie powołanej do istnienia 35 lat temu w Lublinie Akademii Młodzieżowej Fundacji Szczęśliwe Dzieciństwo. W Cz. III poświęconej podmiotom i środowiskom wychowującym do odpowiedzialności, mając na względzie skuteczność oddziaływań wychowawczych, wskazano na instytucjonalne i pozainstytucjonalne środowiska wychowania doceniając rolę nie tylko samych wychowywanych ale również rodziny, państwa, szkoły, Kościoła, nieformalnych grup odniesienia, wolontariatu, czy środków społecznego przekazu. W rozdziale 2 tej części mając na uwadze wychowanie do odpowiedzialności jako wyzwanie dla wychowujących i wychowywanych w przyjętym kluczu porządkującym znalazły się takie kwestie jak: respektowanie odpowiedzialności jako egzystencjalnej kategorii ludzkiego życia, znajomość potrzeb etycznych i czynników warunkujących występowanie i rozwój poczucia odpowiedzialności, promowanie i hierarchizowanie ludzkich pragnień i aspiracji jak również permanentna formacja i współpraca wszystkich wychowujących. Jakkolwiek dokonane analizy i refleksje nie wyczerpują podjętego tematu, który okazał się wielorako złożony, a przez to niemożliwy do całościowego opracowania i należytej eksploatacji, to jednak upoważniły do sformułowania licznych uwag i wniosków o charakterze zarówno teoretycznym jak i praktycznym.