Browsing by Author "Mielnik, Dawid"

Now showing 1 - 5 of 5
  • Item
    De defectibus od Mszału Piusa V do Mszału Jana XXIII. Pomiędzy wiernością i zmianą
    (Wydawnictwo KUL, 2022) Mielnik, Dawid
    Celem niniejszego opracowania będzie próba ustalenia zakresu różnic wprowadzonych w dziale Mszału Rzymskiego zatytułowanym "De defectibus in celebratione missae occurrentibus" od Mszału Piusa V do Mszału Jana XXIII. Realizacja celu pracy będzie możliwa dzięki dogłębnej i szczegółowej analizie porównawczej oraz teologicznej tych ksiąg liturgicznych, które zostaną wskazane jako materiał źródłowy niniejszego opracowania. W niniejszym opracowaniu wykorzystane zostaną dwie podstawowe metody pozwalające na realizację postawionego celu badawczego. Pierwszą z nich będzie analiza porównawcza, która zostanie użyta w części pracy poświęconej zestawieniu różnic w poszczególnych księgach liturgicznych. To narzędzie umożliwi wychwycenie wszystkich istotnych rozbieżności dzielących poszczególne księgi liturgiczne, zwłaszcza Mszał Piusa V i Mszał Jana XXIII. Drugą metodą badawczą będzie synteza teologiczna polegająca na próbie wskazania implikacji teologicznych wynikających z zaobserwowanych różnic pomiędzy rubrykami poszczególnych ksiąg liturgicznych. Oprócz wskazanych już Mszału Piusa V i Mszału Jana XXIII istotne wydaje się uwzględnienie Mszału Klemensa VIII oraz Mszału Benedykta XV. Taki wybór jest zasadny z jednego podstawowego powodu. Edycja z 1604 roku stanowi drugą edycję typiczną Mszału Rzymskiego, a zatem pierwsze wydanie wzorcowe od editio princeps, w którym papież mógł wprowadzić jakieś zmiany w dziale "De defectibus". Z kolei edycja z 1920 roku stanowi ostatnie wydanie wzorcowe Mszału sprzed edycji typicznej Jana XXIII, która przecież nie przez wszystkich katolików jest uznawana. W świetle przeprowadzonych analiz oczywista jest również konstatacja, że dział "De defectibus" nie pozostał nietknięty i wielokrotnie ulegał zmianie na przestrzeni niemal czterystu lat (1570–1962). Od Mszału Piusa V do ostatniego typicznego wydania niezreformowanego Mszału Rzymskiego dokonano w nim około stu modyfikacji. W tym należy wyliczyć nieco ponad trzydzieści zmian stylistycznych oraz sześćdziesiąt siedem modyfikacji merytorycznych. Wśród zmian merytorycznych trzydzieści siedem było pozornych, a trzydzieści dwa – rzeczywistych. Pewne punkty De defectibus modyfikowane były kilkukrotnie na przestrzeni kilkuset lat.
  • Item
    Filozoficzna apologia monofizytyzmu w Rozjemcy Jana Gramatyka
    (Wydawnictwo KUL, 2020) Mielnik, Dawid
    The main purpose of the paper is an attempt of presentation of philosophical argumentation used by ancient philosopher John Philoponus for justifying the condemned by Council of Chalcedon monophysical doctrine. The purpose realization was possible thanks to analysis of arguments used by Philoponus which arguments were presented in six chapters of his Arbiter. The paper was divided into three parts. In the first one the profile of Arbiter was presented. In the second one, which was longer in relation to volume, the philosopher’s systematic teaching was analyzed. In the last one the most important features of Philoponus’ argumentation were presented. On the basis of the analysis it could be claimed that John Philoponus used the terms “nature” and “substance” interchangeably. What’s more, he used different examples for showing the legitimacy of his reasoning and he also builds next arguments on the ground of beforehand conclusions.
  • Item
    Kevin Symonds, On the Third Part of the Secret of Fatima (St. Louis, MO: En Route Books and Media 2017)
    (Wydawnictwo KUL, 2021) Mielnik, Dawid
    Recenzja książki: Kevin Symonds, On the Third Part of the Secret of Fatima (St. Louis, MO: En Route Books and Media 2017), s. 582, ISBN: 978-1-950108-23-7.
  • Item
    Motyw descensus w Ewangelii Nikodema i Historyi o chwalebnym Zmartwychwstaniu Pańskim Mikołaja z Wilkowiecka na tle literatury skrypturystycznej, apokryficznej oraz współczesnych adaptacji teatralnych
    (2024-02-23) Mielnik, Dawid
    Celem niniejszej pracy było ustalenie, w jakim zakresie "Ewangelia Nikodema" i "Historyja o chwalebnym zmartwychwstaniu Pańskim" są do siebie podobne, a w jakim się różnią. Analizy prowadzone w tym temacie miały zmierzać do udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy Mikołaj z Wilkowiecka mógł być zainspirowany opisem zejścia do otchłani obecnym we wspomnianym apokryfie, a jeżeli tak, to w jakim zakresie "Ewangelia Nikodema" go zainspirowała. Ze względu na obszerność materiału źródłowego i ze względu na ściśle sprecyzowany cel badawczy zdecydowano się do ograniczenia jedynie do tych części wspomnianych utworów, w których została poruszona problematyka zstąpienia Jezusa do piekieł. W przypadku apokryfu była to druga jego część, a zatem tzw. Descensus Christi ad inferos, odnośnie do "Historyi o chwalebnym zmartwychwstaniu Pańskim" natomiast była to czwarta scena tego misterium. Jako podstawowa metoda badawcza wskazana we wprowadzeniu do niniejszego opracowania została wskazana analiza porównawcza. Jako że zestawienie materiału porównawczego jest łatwiejsze w przypadku zastosowania uprzednio przyjętego klucza porównawczego, jak zauważono we wprowadzeniu, w związku z tym zdecydowano się na przyjęcie pewnych elementów metody narratywnej, której komponenty umożliwiają strukturyzację analiz porównawczych w obrębie ściśle określonych komponentów wyznaczonych przez tę metodę. The purpose of this study has been to determine to what extent the Gospel of Nicodemus and Historyja o chwalebnym zmartwychwstaniu Pańskim [The Story of the Glorious Resurrection of Our Lord] by Mikołaj of Wilkowiecko are similar, and to what extent they differ. Our analyses! were intended to answer the question of whether Mikołaj of Wilkowiecko could have been inspired by the description of the descent into the abyss present in this apocryphal Gospel, and if so, to what extent the Gospel of Nicodemus inspired him. Considering the voluminous scale of the source material and the strictly defined research purpose, I we have decided to limit the study only to those parts of the aforementioned works that address Jesus’ descent into hell, namely the second part of the apocryphon, Descensus Christi ad inferos, and the fourth scene of Historyja. o chwalebnym zmartwychwstaniu Pańskim. Comparative analysis has been chosen as the primary research method to be applied in the introduction to this study. As it is easier to juxtapose comparative materials once a comparative key is approved, as noted in the introduction, we have adopted certain elements of the narrative method, the components of which will allow us to structure comparative analyses within strictly determined components set by this method (form, characters, location of the story, time period and plot).
  • Item
    Wielkopiątkowa ektenia na tle dwudziestowiecznych reform liturgicznych w świetle zasady lex orandi – lex credendi
    (Wydawnictwo KUL, 2022) Mielnik, Dawid
    Celem niniejszego opracowania będzie próba udzielenia odpowiedzi na następujące pytanie badawcze: jakie zmiany w zakresie wymowy teologicznej przyniosły ze sobą wprowadzane kolejno modyfikacje w modlitwach wielkopiątkowej ektenii. Realizacja celu pracy będzie możliwa z jednej strony dzięki zestawieniu poszczególnych oracji zanoszonych do Boga w Wielki Piątek w obrębie tej samej kategorii, z drugiej zaś strony dzięki analizie treści, które zostały wycięte z zastanego tekstu oraz dodane w obrębie nowo utworzonych wersji oracji. Podstawową metodą wykorzystaną w pracy będzie metoda porównawcza. Za pomocą tego narzędzia badawczego będzie możliwe zestawienie treści poszczególnych modlitw, jak również sposobu realizacji wielkopiątkowej ektenii. Drugą ważną metodą badawczą będzie metoda analityczna, która pomoże w ustaleniu przesłania teologicznego zmienionego wskutek usunięcia określonych sformułowań w zastanym tekście oracji oraz dodanego wskutek wprowadzonych uzupełnień czy modyfikacji. Tekstami źródłowymi niniejszego opracowania będą zatem następujące księgi liturgiczne. W pierwszej kolejności będzie to przedostatnie typiczne wydanie niezreformowanego Mszału Rzymskiego, a zatem edycja Mszału Benedykta XV z 1920 roku. Następnym tekstem źródłowym będzie Ordo Hebdomadae Sanctae Instauratus, czyli tzw. Odnowiony porządek Wielkiego Tygodnia wprowadzony przez Piusa XII w 1955 roku. W dalszej kolejności analizy będą bezpośrednio dotyczyć Variationes in ordinem Hebdomadae Sanctae inducendae, czyli dokumentu z 1965 roku, mocą którego wprowadzono pewien zakres reform w niektórych modlitwach wielkopiątkowej ektenii. W dalszej kolejności materiałem źródłowym będzie pierwsze typiczne wydanie odnowionego Mszału Rzymskiego z 1970 roku oraz trzecia edycja typiczna Mszału Pawła VI z 2002 roku. W oparciu o dokonane analizy widać wyraźnie, że stopniowo wprowadzane zmiany w obrębie wielkopiątkowej ektenii dążyły do osłabienia wyrazistości tradycyjnych oracji w zakresie ekskluzywizmu zbawczego, wyższości Kościoła katolickiego względem partnerów dialogu oraz militarnej ekspansji wspólnoty katolickiej.