Browsing by Author "Mącik, Hubert"

Now showing 1 - 3 of 3
  • Item
    Kościoły i zabudowania parafialne w Konopnicy w XVII-XX wieku
    (Wydawnictwo KUL, 2019) Hamryszczak, Artur Paweł; Mącik, Hubert
    Parafia w Konopnicy w ziemi lubelskiej i archidiakonacie lubelskim datuje się na XIV wiek. Obejmowała trzy wsie położone koło siebie: Konopnicę, Radawiec i Uniszowice. Pod koniec XVIII wieku parafia liczyła już sześć wsi, obok wyżej wspomnianych miejscowości, także Radawczyk, Motycz i Sporniak. Zmiana granic parafii dokonała się dopiero w okresie międzywojennym, kiedy powstała parafia w Motyczu. Uposażanie kościoła zostało nadane przez magistrat miasta Lublina w 1428 r. Najstarszy kościół drewniany pw. św. Katarzyny został zastąpiony po 1650 r. murowanym, konsekrowanym w 1667 r., zbudowanym na cyplu wysuniętym w dolinę rzeczki. Kościół nosił wówczas wezwanie, oprócz dotychczasowego św. Katarzyny, również Wniebowzięcia NMP. Następcą tej świątyni jest wzniesiony w latach 1904-1906 kościół neogotycki, według projektu Władysława Siennickiego, który funkcjonuje do dziś dnia i został wybudowany w innym miejscu niż poprzednia świątynia. Decyzja o jego wzniesieniu wynikała z rosnącej liczby mieszkańców parafii, złym stanem technicznym dotychczasowego kościoła oraz wytyczeniem szosy kraśnickiej, która stała się głównym traktem prowadzącym z Lublina do Kraśnika. Po wzniesieniu nowego kościoła, budynek starej świątyni z XVII wieku popadł w zapomnienie i w latach międzywojennych uległ rozbiórce. W kościele w Konopnicy znajdowała się gotycka figura Piety, która aktualnie jest przechowywana w Muzeum Narodowym w Poznaniu. Rzeźba uchodziła za słynącą łaskami i cieszyła się lokalnym kultem. Umieszczona była w głównym ołtarzu. Corocznie w święto Siedmiu Boleści Maryi, w piątek przed Niedzielą Palmową odprawiano mszę św. odpustową z wystawieniem Najświętszego Sakramentu. Szczegółowe opisy parafii i kościoła parafialnego w Konopnicy pochodzą z wizytacji kanonicznych, w których na przestrzeni lat zapisywano stan zabudowań kościelnych. Do zabudowań parafialnych oprócz kościoła należała plebania, mieszkania sług kościelnych, szpital oraz budynki gospodarcze (m.in. wozownia, stajnia, chlew, spichlerz, browar). Nowy cmentarz parafialny, który zastąpił przykościelny, powstał w początkach XIX wieku i aktualnie wpisany jest w rejestr zabytków.
  • Item
    Parafia i kościół w Zemborzycach w XVIII-XIX wieku
    (Wydawnictwo KUL, 2016) Hamryszczak, Artur Paweł; Mącik, Hubert
    The origins of the parish in Zemborzyce, which was probably created soon after the foundation of the village, dates back to the beginning of the 15th century. In 1748, the parish of Zemborzyce consisted of six villages: Zemborzyce, Krężnica (a branch), Trzeszkowice, Osmolice, Prawiedniki and Żabia Wola. It was inhabited by approximately 2,000 faithful. In the parish there was a hospital, which was located in an old building. The parish endowment included arable land, a garden, the right to fish on the River Bystrzyca, a brewery and a taberna with propination laws. In 1779, a new presbytery was built. The outbuildings included: a farm house, a granary, a stable, a cowshed, a barn, a shed for oxen, small stables and pigsties. At the church square there was also a building for an organist. In 1784, a new hospital was built. In 1849, the buildings at the church, apart from the presbytery, included: a servants' house, a curate’s house, a hospital, an inn and the following outbuildings: a stable, a coach house, a granary, a cowshed and a spacious barn. None of these buildings has survived until the present day. The wooden church of Zemborzyce was built in 1717, in place of the previous one. It was renovated several times. It was located to the east of the present church, at the former main road through the village, running over the River Bystrzyca. After constructing the brick church, which exists today, the old church was moved to Motycze near Lublin in 1918. The neo-Gothic brick church, which survived to the present day, was built in 1906-1907. It was designed by the architect of Radom, Augusta Załuski.
  • Item
    Parafia i kościoły w Abramowicach w XVIII-XIX wieku
    (Wydawnictwo KUL, 2017) Hamryszczak, Artur Paweł; Mącik, Hubert
    The parish in Abramowice was mentioned for the first time in 1398, when the heir of the village, Sieciech, gave about 50 ha of unsettled land to the newly built church dedicated to The Holy Trinity, the Blessed Virgin Mary and St. James. In the Middle Ages, the parish also included neighbouring villages: Dominów, Skrzynice, Śmiłów (present Ćmiłów) and Wilczopole. In addition, the town of Głusk, after its foundation in 1687, became a part of the parish of Abramowice. In the 19th century, the following villages, from the Lublin parish, were incorporated into the Abramowice parish: Dziesiąta, Żabia Wola as well as settlements created about half of the 19th century: Kalinówka, Kliny and Kaleń. In the 20th century new parishes were established in some of these places. At present the Abramowice parish, apart from the districts of Lublin-Abramowice and Głusk, includes: Dominów and Wólka Abramowicka, located in the district of Głusk. Analysing the canonical visitations of the 18th century, it was possible to determine that the parish church in Abramowice dedicated to St. James the Greater Apostle had been built in 1674, and consecrated by the Bishop of Krakow Mikołaj Oborski the following year. It is also mentioned that originally the church was dedicated only to St. James the Great, but later other dedications were added: the Transfiguration, the Assumption and St. Adalbert. The church which have survived until today was built between 1786 and 1790 on the initiative of Rev. Wincenty Jezierski. It was consecrated in 1796 by the bishop of Chełm and Lublin Wojciech Skarszewski. The church was expanded in 1906 in accordance with the design of the famous Warsaw architect Stefan Szyller. Among other buildings which have survived are the neo-gothic bell tower and morgue, dating back to the end of the 19th century, and the presbytery of the years 1727-1728, expanded at the end of the 18th century, with a monumental six-column portico.