Browsing by Author "Kroczek, Piotr"

Now showing 1 - 3 of 3
  • Item
    Kaznodziejstwo w optyce polskiego prawa karnego
    (Wydawnictwo KUL, 2014) Kroczek, Piotr
    Kaznodziejstwo jest częścią posługi wobec Słowa Bożego. Działalność ta należy wyłącznie do Kościoła, i jako taka jest regulowana przez prawo kanoniczne. Jednakże z tego powodu, iż nauczanie to, zazwyczaj głoszone jest publiczne i w miejscach publicznych, kaznodziejstwo podlega także prawu polskiemu. Rozważania zawarte w niniejszym artykule skupiają się na kaznodziejstwie w optyce polskiego prawa karnego: przestępstwa zniesławienia, zniewagi, obrazy uczuć religijnych i znieważenia grupy lub osoby. Katoliccy duchowni muszą być świadomi odpowiedzialności karnej za treść głoszoną w czasie kazań. Artykuł kończy się wnioskami i postulatem de lege ferenda, zmierzającym do tego, aby działalność kaznodziejska została wyłączona spod karnych regulacji państwowych. W kontekście niebezpieczeństwa wprowadzenia do polskiego system prawnego przestępstwa mowy nienawiści („hate speech”), głoszenie przez Kościół katolicki własnej doktryny oraz oceny moralnej zachowań czy zjawisk społecznych, mogłoby by zakwalifikowane jako dyskryminacja. Preaching the word of God is the part of the ministry of the Divine word. The activity belongs exclusively to the Church and is regulated by the church law. But due to the fact that the preaching is most often held publicly and in the public places, it is also under regime of Polish law. The article focuses on Polish criminal law. The catholic ministers must be aware of the criminal responsibility for the preaching. The paper concludes with the postulate de lege ferenda that preaching should be established as the circumstance that precludes penal responsibility. It is needed in the hazard of the fact that the law on “hate speech” would be introduced into polish legal system. Due to the wide definition of hate speech the teaching of the Church could be considered as discriminating.
  • Item
    Regulacje dotyczące krajobrazu priorytetowego a zagadnienie wolności religijnej imigrantów
    (Wydawnictwo KUL, 2016) Kroczek, Piotr
    Imigracja w dzisiejszej Europe jest wielkim problemem. Zjawisko to jest potencjalnie niebezpieczne dla narodowego, kulturowego i religijnego status quo Polski. Zgodnie z polskim prawem, wolność religii powinna być zagwarantowana każdemu, kto znajduje się pod opieką tego prawa. Wolność religii zawiera w sobie prawo do posiadania świątyń. Prawo to jest przyznane każdemu Kościołowi lub związkowi wyznaniowemu. W korzystaniu z tego prawa nie ma rozróżnienia czy lub w jaki sposób Kościół lub związek wyznaniowy jest umocowany w prawie polskim. Wynika z tego, że nie ma bezpośredniej drogi prawnej, aby zabronić imigrantom budowania świątyń. Niedawno zmieniona ustawa z 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym zawiera przepisy dotyczące tzw. krajobrazu priorytetowego. Powyższe regulacje mogą być użyte przez władze samorządowe, aby zapobiec zmianom w krajobrazie np. widoku miasta, przez wydania zakazu budowania świątyni z pewnymi architektonicznymi elementami. Zakaz ten nie może być zakwalifikowany jako naruszenie wolności religijnej, ale jako ograniczenie korzystania z tego prawa. Zakaz taki jest całkowicie uprawniony przez prawo autochtonów do zachowania narodowej, religijnej lub kulturowej spuścizny. Immigration in to-days Europe is a huge problem. The phenomenon is potentially dangerous for the national, cultural and religious status quo of Poland. According to the Polish law, freedom of religion shall be ensured for everyone, who is under Polish law. The freedom of religion includes the right of possession of sanctuaries. The right in question is granted to every Church or religious organization. In exercising the right, there is no distinction, if or in what legal way a Church or religious organization is recognized by Polish law. It means, that there is no direct legal way to prevent immigrants from building shrines. The newly updated law of 2003 about planning and developing of spatial (ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym) contains the provisions about so called “priority landscape”. The regulations in question can be used, by the local authorities, to prevent changing the landscape, e.g. of a town, by banning building a shrine with certain architectonic elements. The ban cannot be classified as an infringement of religious freedom, but only as a limitation of exercising it. The ban is fully justified by the rights of autochthons to maintain the national or religious cultural heritage.
  • Item
    Ujawnienie danych osobowych zawiadamiającego o przestępstwie kościelnym. Kazus i jego rozwiązanie
    (Wydawnictwo KUL, 2024) Andrzejewski, Maciej; Kroczek, Piotr
    Kanwą dla zawartych w niniejszym artykule rozważań jest kazus, w którym parafianie donieśli na swojego proboszcza o rzekomym naruszeniu prawa kanonicznego poprzez prowadzenie przez niego życia w konkubinacie. Oskarżenia okazały się nieprawdziwe i domniemana konkubina zażądała od biskupa diecezjalnego ujawnienia tożsamości zawiadamiających. Celem artykułu jest odpowiedź na pytanie: czy można ujawnić dane osobowe zawiadamiającego o przestępstwie kościelnym osobie, której zawiadomienie dotyczy, lub innym osobom. Badając to zagadnienie, należy wziąć pod uwagę zarówno prawo kanoniczne, w tym dekret ogólny Konferencji Episkopatu Polski o ochronie danych z 2018 r., jak i przepisy prawa powszechnie obowiązującego regulujące ochronę danych osobowych (polskiego i europejskiego, w tym RODO oraz przepisy chroniące dobra osobiste). Szukając odpowiedzi na postawione pytanie, autorzy posługują się metodą dogmatyczno-prawną w celu precyzyjnego ustalenia treści norm prawnych dotyczących ochrony danych osobowych oraz metodą komparatystyczną, porównując zakres ochrony danych osobowych w porządku prawnym Kościoła Katolickiego i Rzeczypospolitej Polskiej. Analizie poddają przesłanki warunkujące dopuszczalność ujawniania danych osobowych w kontekście posiadania przez wnioskodawcę interesu faktycznego i prawnego. Z przeprowadzonych analiz wynika, iż ani interes faktyczny, ani interes prawny o charakterze duchowym nie są wystarczające do ujawnienia danych. Podstawą do tego może być tylko interes prawny materialny wnioskodawcy. Zgodnie z zaproponowanym sylogizmem biskup diecezjalny, ustalając z moralną pewnością, że wnioskujący ma interes prawny materialny, a donos był nieprawdziwy i dokonany w złej wierze, powinien stwierdzić, że zawiadamiający nie cieszy się ochroną i ujawnić jego dane zgodnie z wnioskiem. The background for this article is a case study in which parishioners reported their parish priest for allegedly violating canon law by living in concubinage. The accusations turned out to be false, and the alleged concubine demanded that the diocesan bishop reveal the identities of the reporters. The aim of this article is to determine whether it is permissible to disclose the personal data of the person reporting a church offence to the person whom the report concerns or to other individuals. The article examines this issue in light of both canonical law, including the 2018 General Decree of the Polish Episcopal Conference on data protection, and other generally applicable laws regulating personal data protection (Polish and European laws, including GDPR), as well as other regulations protecting personal rights. To answer this question, the authors have employed the legal dogmatic method to interpret provisions on data protection and the comparative method to compare the scope of data protection in Catholic canonical law and Polish law. This paper focuses mainly on the conditions that must be met, in light of the applicant’s factual and legal interest, for personal data to be disclosed. The analysis shows that neither a factual interest nor a legal interest of a spiritual nature sufficiently justifies the disclosure of personal data; it is necessary to prove the applicant’s material legal interest. According to the proposed syllogism, since the applicant in this case has a material legal interest and the report was false and made in bad faith, the diocesan bishop should conclude that the reporter is not protected and should disclose the data in accordance with the request.