Browsing by Author "Błotnicka-Mazur, Elżbieta"

Now showing 1 - 20 of 44
  • Item
    Adam Marczyński około roku 1955 a mit wolności
    (Związek Polskich Artystów Plastyków, Wydawnictwo KUL, Wydawnictwo UMCS, 2019) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    W okresie „odwilży” Adam Marczyński wykonuje serie kompozycji, głównie w technice monotypii, o organicznych formach bliskich abstrakcji aluzyjnej. Tekst jest próbą skonfrontowania tych prac z mitem wolności w sztuce tego okresu, wypracowanym przez polityczny konsensus władzy i artystów, wobec artystycznych proweniencji dualistycznej koncepcji transcendencji formy Pieta Mondriana.
  • Item
    Adama Marczyńskiego optyczność w przestrzeni
    (Uniwersytet Wrocławski, 2017) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    Celem artykułu jest analiza wybranych dzieł Adama Marczyńskiego z perspektywy zagadnienia optyczności czy też wizualności rzeźby. Te pojęcia nawiązują do uwag Clementa Greenberga na temat rzeźby nowoczesnej i jego stwierdzenia iż ta nowa rzeźba na skutek modernistycznej "redukcji" okazała się być niemal tak wizualna jak malarstwo. Dzieła Adama Marczyńskiego z lat 60. i 70. zazwyczaj są rozpatrywane w odniesieniu do konstruktywistycznego obrazu-przedmiotu. Na początku lat 60. artysta zrezygnował z tradycyjnie pojmowanego malarstwa i zwrócił się ku półprzestrzennym kolażom, wykonanym z kawałków drewna, dykty lub zardzewiałego metalu. Zaczął także projektować formy rzeźbiarskie, zwłaszcza podczas spotkań plenerowo-sympozjalnych, jak np. "Kompozycja elementów zmiennych" (I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu, 1965) czy "Wieża światła" (z Januszem Orbitowskim, Sympozjum Wrocław ’70, 1970, niezrealizowany projekt). Oprócz wspomnianych wyżej prac zostały omówione "Interwencje" Marczyńskiego, zaprezentowane podczas VIII Spotkania Artystów i Teoretyków Sztuki w Osiekach (1970). Artysta wykorzystał drewniane kasetony - które pojawiały się już wcześniej w jego seriach rytmicznych kompozycji: "Układy otwarte" i "Dekompozycje" – tym razem umieszczając je bezpośrednio na drzewach, w naturalnym środowisku. Oprócz perspektywy "optyczności" pojawia się tu także kwestia ich dwoistej mobilności: w interakcji z przestrzenią i relacji do widza.
  • Item
    Architektura modernizmu w Lublinie. Zabytek czy przeżytek?
    (Archiwum Państwowe w Lublinie, 2018) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    Artykuł porusza dwa aspekty związane z dziedzictwem doby PRL-u: problemy ochrony konserwatorskiej architektury modernistycznej, szczególnie tej powstałej po II wojnie światowej, a także współczesne strategie placówek muzealnych prezentujących sztukę i przedmioty z życia codziennego doby komunizmu. W obliczu rosnącego zainteresowania modernizmem epoki PRL-u w środowiskach historyków architektury, konserwatorów zabytków, a także pasjonatów skupionych w różnych organizacjach pozarządowych, coraz częściej dyskutuje się o stworzeniu skutecznych narzędzi ochrony tej architektury. Jak pokazują przytoczone w tekście przykłady istniejące regulacje prawne często są bezradne wobec twardego prawa rynku. W drugiej części zostały przedstawione strategie i działalność instytucji o charakterze muzealno-wystawienniczym – zarówno państwowe, jak i prywatne – gromadzące dzieła sztuki i artefakty ‘niechcianego dziedzictwa’ okresu komunizmu.
  • Item
    Architektura socmodernistyczna w Lublinie. Projekt nowego śródmieścia Lublina – studium przypadku
    (Towarzystwo Naukowe KUL, Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2024) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    Celem artykułu jest przedstawienie przemian koncepcji zabudowy tzw. nowego centrum Lublina w okresie 1967–1975. Jego ramy czasowe wyznaczają dwa wydarzenia: konkurs architektoniczny z 1967 r. oraz projekt Centrum Handlowo-Usługowego z 1975 r. Zainicjowany przez władze miejskie w 1967 r. konkurs nie był dotąd prezentowany w literaturze przedmiotu. Jego wyniki stanowią przykład koncepcji architektury socmodernistycznej, która miała znaleźć się w bezpośrednim sąsiedztwie historycznej zabudowy obszaru ograniczonego ulicami: Krakowskie Przedmieście, Kołłątaja, Hempla, Okopowa i Chopina. W efekcie konkursu wyłoniono zwycięski projekt, który jednak nie został zrealizowany. Nieco późniejszy projekt na nowe centrum z 1975 r. również pozostał w sferze niezrealizowanych zamierzeń. W omawianym kwartale, pod koniec lat 60. XX wieku wybudowano zaledwie jeden wieżowiec, przy ul. Karłowicza 4, niepowiązany z wyżej wymienionymi pracami konkursowymi. Planowana aktualnie gruntowna modernizacja tego biurowca, skłania do badawczej refleksji nie tylko nad odważnie zakrojonymi, niewykorzystanymi projektami sprzed około półwiecza, ale także nad aktualną kondycją wówczas realizowanych obiektów, ich statusem i rolą we współczesnej, choć zabytkowej tkance miasta. This article aims to present the evolution of the development concept of the so-called Lublin’s new centre for 1967–1975. Its timeframe is marked by two events: the 1967 architectural competition and the 1975 proposal of a shopping and service centre. Launched by the municipal authorities in 1967, the competition has not been discussed in the literature of the subject yet. Its results exemplify a concept of socialist-modernist architecture, which was intended for the immediate vicinity of the historic buildings in the area bounded by Krakowskie Przedmieście, Kołłątaja, Hempla, Okopowa and Chopina streets. The winning design was not executed. A slightly later proposal for a new centre (1975) also remained a paper design. In the area in question, only one high-rise building was erected in the late 1960s, at 4 Karłowicza Street, unrelated to the competition submissions mentioned above. The thorough modernisation of this office building, which is being planned, prompts a research reflection not only on the bold, unused projects of about half a century ago, but also on the current condition of the buildings built at that time, their status and role in the contemporary, albeit historic, fabric of the city.
  • Item
    Art and Artists in City Space. Political and Economic Conditions of Art-based Revitalisation / Gentrification in Poland in both the Communist and Neo-liberal Reality: Elbląg Biennale of Spatial Forms and Gdańsk Shipyard case studies
    (Towarzystwo Naukowe KUL; Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2021-05-10) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    Artykuł w sposób komparatystyczny podejmuje zagadnienie wprowadzenia nowych form sztuki, w funkcji rewitalizacyjnej bądź gentryfikacyjnej, w przestrzeń miasta w dwóch różnych realiach polityczno-ekonomicznych: w komunistycznej i wolnorynkowej Polsce. Zostanie przeanalizowane zjawisko biennale, organizowanych szczególnie często w dekadzie lat 60. na przykładzie I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu z 1965 roku, jak również współczesne procesy rewitalizacyjne przestrzeni miasta poprzez aktywność artystów – przypadek Stoczni Gdańskiej. Wymienione zjawiska natury artystycznej zostaną osadzone w realiach polityczno-ekonomicznych, odpowiednio Polski komunistycznej dekady lat 60., balansującej pomiędzy wolnością artystyczną a politycznymi ograniczeniami oraz Polski współczesnej, po transformacji 1989 roku, w której uwarunkowane ekonomicznie działania artystów na rzecz rewitalizacji dawnych terenów postoczniowych ścierają się z twardymi prawami wolnego rynku.
  • Item
    Budowanie tożsamości narodowej przez negację – problem cerkwi w okresie II Rzeczypospolitej
    (Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 2016) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    Po zakończeniu Wielkiej Wojny Polska odzyskała długo oczekiwaną niepodległość. Dla nowo odrodzonego państwa kwestią kluczową stała się materialna i duchowa odbudowa poczucia tożsamości narodowej jego obywateli. Tożsamość narodowa może opierać się zarówno na pozytywnych, jak i negatywnych postawach. Niniejszy artykuł dotyka jednego z aspektów polityki II RP wobec budowania polskiej tożsamości, opartej na negacji "Innego" - posługując się terminem Emmanuela Lévinasa - koncentrując się na losach cerkwi prawosławnych w okresie międzywojennym. Sytuacja Kościoła prawosławnego w II RP była dość trudna. Brak regulacji prawnych sprzyjał masowym akcjom rewindykacyjnym, które skutkowały zniszczeniem, a w najlepszym wypadku konwersją dawnych cerkwi na kościoły katolickie. W Polsce centralnej w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości dominowały spontaniczne reakcje społeczeństwa na religijne symbole carskiej rusyfikacji, jakimi bez wątpienia były cerkwie. O ile "odmoskwianie" większych polskich miast było "emocjonalnie" usprawiedliwione, o tyle ostatnia faza akcji rewindykacyjnej spowodowała wzrost antypolskich nastrojów wśród społeczności Ukraińców i Białorusinów (w większości prawosławnych). W konsekwencji była to polityka krótkowzroczna. Negacja tożsamości ‘Innego’ w imię umacniania własnej identyfikacji narodowej utworzyła słaby fundament, który rozpadł się wraz z wybuchem II wojny światowej.
  • Item
    Building National Identity through Negation: Problem of Orthodox Churches in the Second Polish Republic
    (Kaliskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, 2016) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    After the end of World War I, Poland regained its long-awaited independence. For the politics of the newly reborn state, question of material and spiritual reconstruction of the state and rebuilding the sense of national identity among its inhabitants became a priority. National identity may be based on positive as well as on negative social attitudes. This paper examines one aspect of the policy of building Polish identity, implemented by authorities in the Second Polish Republic, as well as results of founding it on the negation of the “Other” – using Emmanuel Lévinas’ term – by focusing on the Orthodox Church and fate of the Orthodox churches in Poland in the interwar period. Situation of the Orthodox Church in the Second Polish Republic was very difficult. Absence of legal regulations was conducive to mass recovery actions, leading to demolition, or at best, conversion of the former Orthodox temples into Catholic churches. In central regions of Poland, first years after regaining independence were dominated by spontaneous reactions of the society towards religious symbols of the bygone tsarist Russification – which undoubtedly Orthodox churches were. While the ‘re-Moscow-ing’ [odmoskwianie] of the major Polish cities was ‘emotionally’ justified, the last phase of the reclamation actions increased the anti-Polish attitudes among the Ukrainian and Belarusian (mostly Orthodox) communities. In consequence it was a shortsighted policy. Negation of the “Other’s” identity in the name of reinforcing national single-ethnic self-identity provided weak foundations for the state, that collapsed with the outbreak of World War II.
  • Item
    Colour as a ready-made: notes on the margins of the works of Adam Marczyński
    (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, 2021-12-10) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    The article deals with the issue of colour and its perception in selected works by Adam Marczyński (1908-1985), which are part of the Variable Reflections series from the 1960s and 1970s. The starting point for our considerations is colour treated as a ready-made, a colour swatch annexed to the painting space by artists aware of the fact that colour can be a commercial product. The subject of the analysis are Marczyński’s works filled with square or rectangular coffers covered with movable flaps hinged on an axis. The artist covered the interior of the coffers with intense colour, usually achieved through the use of fluorescent paints. Their vivid colour was to be transmitted through reflections of light bouncing off of the silvery surface of flaps, and changing depending on the angle of inclination.
  • Item
    Contextualizing the heritage of the communist regime in Poland: new narratives
    (wyd. Caleidoscópio, Casal de Cambra [Portugalia], 2017) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    This article concerns the recent strategies adopted to deal with the heritage of Polish culture from the communist period. These strategies include: a growing interest from the point of view of monument protection authorities and artistic associations in the architecture of the Polish People's Republic, the educational activities of newly-established thematic museums and commercial events that invoke nostalgia for the past. After 1989 the problem of the presence of symbols of Soviet domination emerged, many of them have been systematically removed from the landscape, yet the issue of their future has maintained its importance. This issue leads to the question of a moral assessment of architectonic heritage.
  • Item
    Davida Smitha rzeźbiarska inskrypcja przestrzeni
    (Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2017-04) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    Według Rosalind E. Krauss największe zmiany w nowoczesnej rzeźbie amerykańskiej nastąpiły w latach 30. i 40. XX wieku w związku z wprowadzeniem techniki spawania do artystycznych praktyk. Wśród amerykańskich nowatorów rzeźby na jednym z czołowych miejsc plasuje się David Smith, bezpośrednio czerpiący z dokonań europejskiego modernizmu. Już na przełomie lat 20. i 30. XX wieku zafascynowany pracami Pabla Picassa i Julio Gonzáleza, do repertuaru własnych form rzeźbiarskich z powodzeniem wprowadził żelazo i techniki kucia mechanicznego oraz spawania. Jego prace stały się rzeźbiarskim dopełnieniem kulminacji amerykańskiego modernizmu, którą niewątpliwie był malarski ekspresjonizm abstrakcyjny. Za sprawą Clementa Greenberga Smith znalazł się w epicentrum teoretycznego sporu o wyższość wartości optycznych nad dotykowymi w rzeźbie nowoczesnej pomiędzy amerykańskim krytykiem a Herbertem Readem. Angielski badacz jako doskonałe exemplum „tactility” uważał twórczość Henriego Moore'a. Greenberg z kolei w pracach Davida Smitha widział ucieleśnienie tego, czym powinna być nowoczesna rzeźba, przepowiedziana przez kubistyczny kolaż. Miała to być rzeźba rezygnująca z monolitu zwartej bryły, zwrócona w kierunku własności linearnych i swoistej dwuwymiarowości, kojarzonej dotąd wyłącznie z malarstwem. Sam Smith widział rzeźbę w szerokiej perspektywie zjawisk, nie ograniczając swojej wizji do form linearnych, monolitycznych, zamkniętych lub otwartych. Przez całe swoje twórcze życie równolegle uprawiał malarstwo i rysunek, a wyraz tej nieustannej konfrontacji dyscyplin dawał w płaszczyznowym, dwuwymiarowym pojęciu rzeźby, budowanej podobnie jak obraz, dla której tłem był najczęściej naturalny krajobraz. Jego dzieło ewoluowało od konstrukcji z lat 30. łączących drewno, druty i inne znalezione przedmioty oraz pierwszych spawanych elektrycznie kompozycji, przez wojenne surrealizujące rzeźby o nasyceniu symbolicznym, do lirycznych i abstrakcyjnych form o znacznie większej skali, od połowy lat 50. umieszczanych w otwartej przestrzeni wokół domu i pracowni w Bolton Landing. Przedmiotem prezentacji i analiz są metalowe struktury Smitha, pokazane przez pryzmat poglądów Clementa Greenberga, Rosalind Krauss i własnych wypowiedzi rzeźbiarza. Poruszone są kwestie struktury rzeźb, odniesienia do figury ludzkiej, wykorzystanie przedmiotów gotowych, problem koloru i relacji z przestrzenią. Wszystkie te aspekty zostały ściśle powiązane z zagadnieniem swoistej dwuwymiarowości i optyczności dzieł Davida Smitha, najczęściej ażurowych „rzeźbiarskich inskrypcji przestrzeni”.
  • Item
    Dialog sztuki ze sztuką – plakaty Leszka Mądzika
    (Wschodnia Fundacja Kultury „Akcent”, Biblioteka Narodowa, Instytut Książki, 2014) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    W artykule została podjęta gra z wybranymi plakatami Leszka Mądzika w poszukiwaniu artystycznych inspiracji twórcy Sceny Plastycznej KUL.
  • Item
    Dispersion of a work of art - Adam Marczyński, Tadeusz Kantor, Karol Broniatowski
    (Łódzkie Towarzystwo Naukowe, 2022-12-20) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    The article is an analysis of selected works of art of Polish artists of the 1970s: compositions by Adam Marczyński from the Variable series (the second half of the 1960s and 1970s), the Multipart action by Tadeusz Kantor (1970) and figures by Karol Broniatowski (from the Threat and Big Man series, 1976-1977), in which the title dispersion is understood as a consequence of the disintegration of the prototype by initiating a further journey of its already emancipated components. The material turn perspective was also referred to in the analysis: Bruno Latour's non-anthropocentric Actor-Network Theory (ANT), according to which it can be assumed that a work of art and its creator constitute a certain social network within which all “actors” function on equal terms in the community of “humans and non-humans”, as well as the anthropological theory of art by Alfred Gell, who proposed replacing the study of the object of art as a carrier of symbolic meanings with the study of a work of art as an object in a network of relations, trying to answer questions about the motives and contexts of action of social “makers” (artists) and their production of “indexes” (works of art). In the study, the act of the initial ordering of the system in a work of art and its subsequent disintegration – dispersion – is assessed from the perspective of the concept of entropy, derived from the field of physics, which is a measure of the degree of disorder in a given system – and its opposite, negentropy.
  • Item
    "Dwór" w mieście. Realizacja tęsknoty za "swojskością" w architekturze międzywojennego Lublina
    (Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 2015) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    Dwór, średniej wielkości wiejska siedziba szlachecka, stopniowo stał się odpowiednikiem „rodzimości”, programowo poszukiwanej w architekturze, najbardziej intensywnie na pocz. XX wieku. Na popularyzację tego zjawiska na ziemiach polskich duży wpływ miały wyniki konkursów architektonicznych na dwory w Opinogórze (1908) i Niegowici (1913) oraz projekty konkursowe pawilonu polskiego na wystawę w Rzymie (1911) i typowych domów mieszkalnych w otoczeniu ogrodowym (1912). Większość siedzib ziemiańskich powstałych przed I wojną światową formalnie była utrzymana w tradycji architektury rodzimej, nawiązującej nie tylko do neoklasycyzmu czy baroku, ale także do gotyku, polskiego renesansu czy stylu zakopiańskiego. Popularny w Polsce w okresie międzywojennym, a zwłaszcza w pierwszej połowie lat 20. tzw. styl dworkowy, wykorzystywał detale architektoniczne wywodzące się z różnych okresów historycznych, przede wszystkim barokowe łamane naczółki i klasycyzujące ganki kolumnowe. Styl dworkowy stosowany był wówczas przede wszystkim w jednorodzinnej architekturze mieszkaniowej oraz w realizacjach budynków użyteczności publicznej. Zorganizowaną zabudowę w stylu dworkowym można spotkać w miastach-ogrodach, lub częściej w dzielnicach-ogrodach, tworzonych zgodnie z ideą brytyjskiego urbanisty Ebenezera Howarda (jej pierwsze przykłady na ziemiach polskich to nieukończone Ząbki, zaprojektowane przez Tadeusza Tołwińskiego w 1911 oraz Młociny projektu Ignacego Miśkiewicza z ok. 1913). W międzywojennym Lublinie wille miejskie w formie dworków, otoczone zielenią, powstawały m.in. przy ulicach Ogrodowej, Rayskiego i Beliniaków. Zespół domów, o skromniejszym detalu, powstał w na Dziesiątej, zaprojektowany jako dzielnica-ogród. W Lublinie powstały również dwa reprezentacyjne budynki użyteczności publicznej: dworzec kolejowy nawiązujący do nowożytnego pałacu lub zamku oraz dawna łaźnia miejska na Bronowicach z oryginalnym potrójnym podcieniem arkadowym. Projekt szkół bliźniaczych przy ul. Lipowej Ignacego Kędzierskiego nie został niezrealizowany. Poszukiwanie stylu narodowego w architekturze, znajdujące odzwierciedlenie w stylu dworkowym, można zaobserwować nie tylko w Polsce, ale także w krajach skandynawskich oraz w Europie Środkowo-Wschodniej. Małgorzata Omilanowska, która podjęła próbę całościowego spojrzenia na te zjawiska w architekturze europejskiej, dostrzegła podobieństwa w rozwiązaniach formalnych stosowanych w krajach, które nie miały ze sobą żadnych relacji artystycznych bądź miały nieliczne kontakty.
  • Item
    Edward Krasiński’s “Overhead Sculptures”: A Manifestation of Modernity
    (Johns Hopkins University Press, 2022-12-13) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    Edward Krasiński (1925-2004), sculptor and painter, one of most important protagonists of the Polish art of the 1960s and 1970s, is mainly remembered for his artistic interventions with the use of the Scotch-Blue tape. However, the author of the article focuses on the group of sculptures Dzidy [The Spears] from the mid-1960s. Julian Przyboś (1901-1970), a Polish poet and art critic, called these linear compositions ‘overhead sculptures’, because they were presented in an open space. The purpose of the article is to propose a new way of comprehending the above-mentioned compositions based on the press commentaries of Przyboś. The most crucial aspects to be taken into account are: their dynamism, shape, colour, interaction with the surrounding space, link with the ‘Theory of Place’ which defines the relationship between an artwork, the space it occupies and the viewer, as well as the artist’s interest in the achievements of science and technology.
  • Item
    Gmach Poczty Głównej w Lublinie w okresie dwudziestolecia międzywojennego
    (Poczta Polska, 2006) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    W artykule zaprezentowano projekt przebudowy gmachu poczty głównej z 1924 roku wykonany przez Bohdana Kelles-Krauzego i Jerzego Siennickiego, po pożarze budynku, który miał miejsce w lipcu 1923 roku.
  • Item
    Jubileusz „na mur”. 40-lecie pracy twórczej Tomka Kawiaka
    (Wschodnia Fundacja Kultury "Akcent", Biblioteka Narodowa, 2008-12-15) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
  • Item
    Kilka uwag o życiu i twórczości malarskiej Bohdana Kelles-Krauzego
    (Towarzystwo Naukowe KUL; Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2007) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    Artykuł prezentuje najważniejsze fakty z życia Bohdana Kelles-Krauzego (1885-1945), zapomnianego przez badaczy architekta i malarza, ważnej postaci w środowisku artystycznym międzywojennego Lublina. Autorka wyróżnia najważniejsze etapy stylistyczne jego twórczości malarskiej, która była jego wielką pasją, uprawianą jednak na uboczu zawodowych obowiązków. To pierwsza publikacja autorki uwzględniająca wyniki jej badań nad monografią Krauzego, w ramach przygotowywanej rozprawy doktorskiej.
  • Item
    Kreowanie przyjaznej przestrzeni – Lubelskie Spotkania Plastyczne '76
    (Stowarzyszenie Historyków Sztuki, Wydawnictwo KUL, 2016) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    Rzeźba jako element przestrzeni publicznej znalazła stałe miejsce w miejskim plenerze. Dekady lat 60. i 70. w Polsce w sposób szczególny zaznaczyły się w historii rzeźby, obfitując w różnego rodzaju artystyczne sympozja i plenery, w których efekcie miasta wzbogaciły się o nowe realizacje rzeźbiarskie. Masowo powstające w tym okresie osiedla mieszkaniowe stały się idealną przestrzenią, w której rzeźba, wkomponowana w układ architektoniczny, mogła harmonijnie go współtworzyć i oswajać „miejski chaos i zagubienie” najbliższego otoczenia człowieka. Jedną z takich inicjatyw były Lubelskie Spotkania Plastyczne w 1976 roku. Wzięło w nich udział kilkudziesięciu artystów plastyków z całej Polski, którzy zaprojektowali i wykonali kilkadziesiąt realizacji: malarskich, mozaikowych, rzeźbiarskich – na ścianach szczytowych, w prześwitach, na alejach i skwerach osiedli Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej.
  • Item
    Malarska opowieść o świecie. Teofil Kosiorkiewicz i jego Lublin
    (Wschodnia Fundacja Kultury „Akcent”, Biblioteka Narodowa, Instytut Książki, 2013) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    W artykule przedstawiono twórczość malarską lubelskiego malarza Teofila Kosiorkiewicza (1905-1993), przede wszystkim widoki jego rodzinnego miasta.
  • Item
    Między profesją i pasją. Życie i twórczość Bohdana Kelles-Krauzego, zapomnianego lubelskiego architekta i malarza
    (Towarzystwo Naukowe KUL; Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II, 2010) Błotnicka-Mazur, Elżbieta
    Książka przedstawia monografię Bohdana Kelles-Krauzego (1885-1945), architekta powiatu lubelskiego i malarza, czynnego w Lublinie w okresie międzywojennym. Na podstawie zachowanych materiałów archiwalnych, w zbiorach państwowych i prywatnych, autorka rekonstruuje życie i twórczość zapomnianego przez badaczy animatora środowiska kulturalnego w międzywojennym Lublinie, autora kilkuset prac malarskich i rysunkowych, a przede wszystkim kilkudziesięciu projektów budowli użyteczności publicznej i domów prywatnych (w większości zrealizowanych).